Αναζητείται Ευρωπαϊκή Εμπνευσμένη Ηγεσία

Του Γιώργου Παπαμώκου .Χημικού , μέλους της ομάδας πολιτών Ευτοπία 

Οι τελευταίες εκλογές στην Ευρώπη εκτίναξαν τα ευρωσκεπτικιστικά, εθνικιστικά κόμματα αλλά και τα ναζιστικά μορφώματα σε ποσοστά πρωτόγνωρα για πολλά από αυτά.

Στον Νότο οι χώρες με ακραίο παράδειγμα την Πατρίδα μας, δέχονται μια άνευ προηγουμένου επίθεση. Μέρος του Λαού μας θυσιάζεται καθημερινά και βρίσκεται σε κυριολεκτικά απελπιστική κατάσταση.

Όμως:

Όσο διεφθαρμένη και να ήταν η προηγούμενη ή και η τωρινή (Γιατί τώρα ποιος κυβερνά; Οι ίδιοι δεν είναι;) πολιτική ηγεσία του τόπου δεν ήταν ικανή να σχεδιάσει τέτοια επίθεση. Είναι νοητικά ανάπηρη για κάτι τέτοιο. Απέδειξε ότι δεν ήταν ικανή ούτε να την κατανοήσει. (Και φυσικά, γενικώς και αορίστως, δεν ήθελε να κάνει κακό στη Χώρα άλλο αν οι πρακτικές τους αυτό έδειχναν.)

Αν μπορούσε να σχεδιάσει μια τέτοια επίθεση θα είχε λάβει αντίστοιχα και πολιτικές άμυνας για το μεγάλο κακό που φαινόταν να έρχεται και αυτή σφύριζε αδιάφορα. Και κυρίως θα δούλευε στον παγκόσμιο ιδιωτικό τομέα σε συγκεκριμένες θέσεις. Ήταν μόνο ικανή να ακολουθήσει ως κομπάρσος καταστροφής το πάρτι του 1996-2009 και ήταν και αυτή καρεκλοδίαιτη.

Στον δήθεν αντίποδα ο Βορράς με κορυφαίο παράδειγμα τη Γερμανία!!

Είναι όμως;

Η Γερμανία έχουμε την αίσθηση ότι κερδίζει από την κρίση ως κράτος. Τι γίνεται όμως με τον λαό της; Θα επιχειρήσω να αποδώσω την αίσθηση του απλού λαού όπως μέρος του μού τα περιγράφει καθημερινά και όχι όπως τα λέει η πανίσχυρη και πλήρως ελεγχόμενη κρατική γερμανική προπαγάνδα. Η SIEMENS ανακοίνωσε ότι απολύει 12.000 εργαζόμενους. Η MAN μεταφέρει εργαστάσιό της στην Τουρκία και στέλνει σε πρόωρη συνταξιοδότηση ή σε άλλες λύσεις 300 εργαζόμενους περίπου. (Με σύνταξη λίγο πάνω από τα όρια της φτώχειας).

Ο γερμανικός λαός θεωρεί ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο πληρώνει τα σπασμένα. Όταν γινόταν το μεγάλο πάρτι αυτός[1] απλά θεωρούσε ότι είναι καλό που έχει μια δουλειά που δεν είναι υψηλά αμοιβόμενη μεν αλλά δεν θα φύγουν οι βιομηχανίες στην Ασία και δεν θα μείνει άνεργος δε. Και σήμερα βλέπεις πολλούς ηλικιωμένους να τρέχουν για το μεροκάματο ακόμη και αν έχουν μια σύνταξη γιατί δεν τους φτάνει. Συν το γεγονός ότι σε αυτές τις ηλικίες η σύζυγος δεν ήταν ανεκτό να εργάζεται και κατά συνέπεια η σύνταξη είναι μόνο μία. Και ο Γερμανικός λαός στην πλειοψηφία του δεν είναι μέτοχοι των κορυφαίων γερμανικών εταιρειών αλλά εργάτες τους. Το αντίστροφο θα ήταν οικονομικά αδύνατο στον καπιταλισμό τουλάχιστον.

Τώρα απειλείται η οικονομία τους, οι γερμανικές τράπεζες δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση βρίσκονται (ή μάλλον ξέρουμε), πολλά πράγματα ακριβαίνουν και περιμένουν από το 2007 ότι η κρίση κάποια στιγμή θα χτυπήσει και την πόρτα της χώρας τους. Οι νέοι μετανάστες πια δεν είναι κυρίως οι Τούρκοι που απομονώνονται στην πλειοψηφία τους και είναι χαμηλότατου μορφωτικού επιπέδου αλλά επιστήμονες του νότου που βρίσκουν καλές θέσεις εργασίας, καλύτερες από τις δικές τους, μέσα στη Γερμανία τους! Επίσης νιώθουν ότι για το καλό της χώρας τους (για το καλό τους!!!!) πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα του νότου και τα πληρώνουν με χρήματα που ξέρουν ότι θα χάσουν! Και επιπλέον είναι και οι αιώνιοι πια κακοί της υπόθεσης αν και έδειξαν σύνεση στο μεγάλο πάρτι. Πως γίνεται να είναι και τα δύο; Και συνετοί και ναζιστές;

Δεν θα επιχειρήσω οικονομική, ανάλυση γιατί ο στόχος μου είναι άλλος.

Ο στόχος μου είναι να θέσω το εξής ερώτημα:

Αν και τα δύο μέτωπα (Βορράς – Νότος) θεωρούν ότι είναι ουσιαστικά οι χαμένοι της υπόθεσης τότε κερδίζει κάποιος τρίτος παράγοντας. Και δεν εννοώ το κράτος της Γερμανίας το οποίο σχεδιάζει σήμερα προνοητικά, συντηρητικά και προ πάντων με ενωμένη την πολιτική ηγεσία τους αλλά με ανεπάρκεια για τον πολιτικό ευρωπαϊκό χώρο. Γιατί και οι άλλες χώρες του Βορρά (Ολλανδία π.χ.) έχουν αντιμετωπίσιμα προς το παρόν προβλήματα με την κρίση. Ποιος είναι όμως ο αόρατος τρίτος παράγοντας;

Ο οποίος χρησιμοποιεί την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» στην Ευρώπη[2] πολέμησε και πολεμάει κατά περίπτωση σφόδρα το ευρώ, κάνει δύσκολη τη ζωή στο παραγωγικό κεφάλαιο της Γερμανίας και τελικά το υποχρεώνει να ακολουθήσει την πεπατημένη της φυγής σε φτηνές χώρες εργατικού δυναμικού (ευτυχώς καθόλου μαζικά μέχρι στιγμής); Και γιατί δεν επιτέθηκε στην Κίνα που και αυτή είχε ζεστό χρήμα; Αν ακολουθήσουμε την πορεία του χρήματος θα καταλάβουμε ποιος είναι ο τρίτος παράγοντας. Να σημειώσω ότι τελικός δέκτης του χρήματος δεν είναι μόνο οι μεγάλες Ευρωπαϊκές τράπεζες…. Και ενίοτε τα vulture funds, που χτύπησαν και την χώρα μας, εδρεύουν σε παραδεισένια μέρη…

Η όλη πολιτική φαίνεται να ακολουθεί μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: Στόχος είναι η μερική οικονομική διάλυση της Ευρώπης για να μην καταστεί αυτή ισχυρό οικονομικό κέντρο δίπλα στο City του Λονδίνου, στην J. P. Morgan και λοιπές «φιλανθρωπικές» οργανώσεις. Στόχος είναι ο πλούσιος Βορράς και ο πλούτος του ο οποίος όμως προς το παρόν δρα κανιβαλιστικά κατά του άλλου του μισού, του Νότου και δεν καταλαβαίνει ότι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής θα είναι ολέθριο σε σχέση με το πρόσκαιρο οικονομικό όφελος.

Με βάση τις γερμανικές αρχές για κράτος πρόνοιας και με κάθε θυσία αποφυγή της μαζικής φτώχειας που επιβάλλει ως πολιτική στο κράτος της η Γερμανία θα έπρεπε και πρέπει να σκεφτεί κάτι αντίστοιχο και για τους λαούς της Ευρώπης. Γιατί δεν το έκανε; Αυτό που θεωρεί αυτονόητο δόγμα για τον λαό της μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο απέτυχε να καταλάβει ότι πρέπει να εφαρμόσει και στην υπόλοιπη Ευρώπη; Ποιος υπαγορεύει στη δήθεν πανίσχυρη ηγεσία της Γερμανίας κάτι άλλο από το προφανέστατο για έναν Γερμανό πολιτικό; Και μάλιστα τώρα που οι γερμανοί ναζιστές θα εκπροσωπούνται επίσημα στο κοινοβούλιο;

Η Γερμανική πολιτική ηγεσία δεν γνωρίζει ότι βγάζει από τη νάρκη το φίδι του μίσους; Δεν κατανοεί ότι στρέφει τους Λαούς εναντίον της; Τόσο «χαζή» είναι; Ή μήπως «έχουν τον ναζισμό στο DNA τους»; (Αν ναι σε ποιό γονίδιο; Να τους κάνουμε μια γονιδιακή θεραπεία! Στους Γάλλους ή στους Έλληνες νεοναζιστές τι θα κάνουμε; (Μπακούνιν αν με διαβάζεις εκεί που βρίσκεσαι διαφωνώ μαζί σου.))

Μήπως η Γερμανική ηγεσία εκτελεί εντολές; Μήπως εκβιάζεται και αυτή αλλά δεν είναι σε πολλούς ορατό γιατί παίζει τον ρόλο του δήθεν ισχυρού;[3] Πως είναι δυνατόν να κάνει τέτοια λάθη; Τι συμβαίνει; Είναι λάθη που κάνει αυτή ή η πολιτική που ακολουθεί υπαγορεύεται από τρίτους;

Η άνοδος των Ευρωσκεπτικιστών και των νεοναζιστικών κομμάτων μπορεί να σημάνει την αρχή του τέλους της πολιτικής Ευρώπης όπως την ξέραμε.

Εκτός και αν βρεθεί ικανή ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ.

Μήπως είναι καιρός η ηγεσία της Ευρώπης από την Ιταλία ως την Ολλανδία και με κέντρο την Γερμανία να ξυπνήσει; Να γίνει η ηγεσία που απαιτείται σε τέτοιες περιστάσεις και να ενώσει τους λαούς της;

Απέφυγα να αναφέρω την Ελλάδα διότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της Χώρας μας θεωρείται ομάδα Δ’ Εθνικής στην Ευρώπη και δεν περιμένει και πολλά κανείς από αυτή. Στη χώρα μας υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να προτείνουν μια άλλη πολιτική, για την Πατρίδα πρωτίστως, η οποία θα είναι μέρος μιας πολιτικής για την Ευρώπη. Και αυτές προέρχονται από ένα υγιές κίνημα που ξεπηδά ήδη μέσα από την κρίση, με κοινωνική πρωτοπορία την νεολαία η οποία είναι καιρός να αναλάβει τον ρόλο που της αναθέτει η Ιστορία. Δεν έχει σχέση με ελαιόδεντρα και ποταμούς αλλά με την ιστορική συνέχεια της Πατρίδας μας.

Στην Ευρώπη; Η πολιτική της ηγεσία θα αναλάβει τα ηνία για να χαράξει πολιτικές επί των οικονομικών δεδομένων ή θα αφήσει την οικονομική καθοδήγηση να υπαγορεύει την πολιτική της Ευρώπης από τον τρίτο παράγοντα που είναι ξεκάθαρα τρομοκράτης των Λαών; Αυτός δεν συνομιλεί. Εκτελεί!

Γιώργος Παπαμώκος

Χημικός

Ένα σχόλιο που έλαβα στο ιστολόγιο του Λεωνίδα Καστανά mhmadas.blogspot.com και το παραθέτω:

aftercrisis3 Ιουνίου 2014 – 12:20 μ.μ.

«…. Είναι άλλωστε πράγματα που τα συζητούν στην ίδια τη Γερμανία. Όχι, δυστυχώς, στην Ελλάδα

Ο Γερμανός πολιτικός επιστήμονας και συνδικαλιστής του συνδικάτου μετάλλου (IG Metall) Hans-Jürgen Urban, το 2011 έγραψε το σπουδαίο άρθρο «Stabilitätsgewinn durch Demokratieverzicht?» (Θα κερδίσουμε οικονομική σταθερότητα παραιτούμενοι απο τη δημοκρατία ; )

http://www.hans-juergen-urban.de/archiv/literatur/2011/2011_07_blaetter_fuer_deutsche_und_internationale_politik.pdf

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο γνωστότερο γερμανικό περιοδικό Blätter für deutsche und internationale Politik 7/2011. Πραγματευόταν το ρόλο της Γερμανίας στα διαδραματιζόμενα της Ευρωπαικής κρίσης, το πολυσυζητημένο θέμα της ηγεμονίας της στην Ευρώπη, το ρόλο της Γερμανικής πολιτικής ελίτ. 

Σε μια χαρακτηριστική έκφραση που χρησιμοποιεί, τονίζει ότι η σημερινή Γερμανία είναι ένας «(υπο)κινούμενος ηγεμόνας» («Deutschland: Der getriebene Hegemon»). 

Επισημαίνει τον ιδιαίτερο ρόλο της δεξιάς πολιτικής της ελίτ και της ειδικής γερμανικής εκδοχής «φιλελεύθερων» ακαδημαϊκών οικονομικών (Ordoliberalismus). Ο «ηγεμόνας» υποκινείται από τον εκτός πολιτικού ελέγχου και απολύτως παγκοσμιοποιημένο εταιρικό κόσμο της χρηματοπιστωτικής «βιομηχανίας».

Δυστυχώς αυτό το ερμηνευτικό σχήμα δεν χωρά εύκολα στα στερότυπα ούτε του «φιλελεύθερου» ούτε του «αριστερού» πολιτικού λόγου που ακούγεται στην Ελλάδα. Έτσι, σχεδόν κανείς εδώ δεν καταλαβαίνει ποιός υποκινεί ποιόν, και ούτε ξέρει που πατά και που πηγαίνει

.

[1]Βιομηχανικοί εργάτες κυρίως αλλά και απλοί εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, καθόλου «παρα-μορφωμένοι»αλλά απλοί άνθρωποι του μεροκάματου που δεν μπορούν να συμμετέχουν σε βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις με ότι αυτό συνεπάγεται.

[2] Η Ευρώπη ήταν η μόνη οικονομική δύναμη που λήστεψε ο παράγοντας αυτός γιατί είχε μετρητό στηνκρίση, είχε νότιες κερκόπορτες, ήταν πάντα σε στενή σχέση με τις Ευρωπαϊκές τράπεζες και επιπλέον η ίδια η Ευρώπη ήταν διάτρητη πολιτικά.

[3]Το κόστος ενέργειας στη Γερμανία είναι υψηλό για τις γερμανικές βιομηχανίες. Χρειάζεται ένα σκληρό νόμισμα για να αγοράζει «φτηνά» ενέργεια αλλιώς η βιομηχανία θα αναγκαστεί να γίνει παγκοσμιοποιημένη παραγωγή! Και η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να πουλήσει και πολύ φτηνά στις Ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις τη στιγμήπου βρήκε έναν μεγάλο πελάτη σαν την Κίνα ο οποίος σημειωτέον είναι παραγωγός χώρα και συναγωνίστρια των γερμανικών προϊόντων.)

Πηγή " http://eupolis.org "

• 
  
•