Εισήγηση του Βασίλη Λαγού, στην εκδήλωση "Αλληλεγγύη στις 3.000 Γκουέρνικες της Ανατολίας"

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί εισήγηση του Βασίλη Λαγού, εκπροσώπου της Ομάδας Πολιτών ΕΥΤΟΠΙΑ, στην εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε με την "Ενωμένη Ρωμηοσύνη" και την "Πρωτοβουλία Φοιτητών για την Αναγνώριση των Γενοκτονιών", με τίτλο: "Αλληλεγγύη στις 3.000 Γκουέρνικες της Ανατολίας", την Πέμπτη 28 Μαΐου 2015 και με ομιλητές τους:
Γ. Παναγόπουλο (επ. καθηγητή Α.Ε.Α. Ιωαννίνων) και Θ. Μαλκίδη (δρ. κοινωνικών επιστημών). Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος Γ. Γκόντζος.
--------

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ 19Η ΜΑΪΟΥ

Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι μια ομάδα νέων, η Πρωτοβουλία Φοιτητών για την Αναγνώριση των γενοκτονιών, νέοι από διάφορα μέρη, από την Κύπρο, από τη Μακεδονία, από την Κρήτη, καταγόμενοι από τον Πόντο, από τον Λίβανο, ακόμη και την Παλαιστίνη, συνευρίσκονται και πρωταγωνιστούν σε αυτή την υπόθεση, που είναι υπόθεση Ανθρωπισμού και Δικαίωσης, της Μνήμης των θυμάτων των γενοκτονιών.
Και είναι σημαντικό ότι σήμερα συναντιούνται τρεις συλλογικότητες , η «Πρωτοβουλία Φοιτητών για την Αναγνώριση των Γενοκτονιών», η «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» και η «Ομάδα Πολιτών Ευτοπία» για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων των γενοκτονιών των Ελλήνων, των Αρμενίων των Ασσυρίων και των άλλων γηγενών λαών της Ανατολίας. Πιστεύουμε ότι τέτοιου είδους συλλογικότητες μπορούν από εδώ και πέρα να πρωταγωνιστήσουν σε μια κοινωνία πολιτών, για να ξεφύγουμε επιτέλους από την κομματοκρατία, από κόμματα που δεν λειτουργούν δημοκρατικά, από κόμματα που θεωρούν το κράτος ως φέουδό τους, από ένα κράτος που εν τέλει είναι εχθρικό στο έθνος. Έως ότου επανέλθει η δημοκρατία στον τόπο της, τέτοιου είδους συλλογικότητες μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε μια κατεύθυνσή αναγέννησης της πατρίδας.
Είναι γνωστό ποιοι με τους αγώνες τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ανέδειξαν την υπόθεση των γενοκτονιών στην Μ. Ασία, ποιοι ήταν οι αδιάφοροι όλα αυτά τα χρόνια και ποιοι υπονόμευσαν την Ιστορική Αλήθεια. Το 1994 το Ελληνικό Κοινοβούλιο σε μία από τις λίγες καλές στιγμές του, υιοθέτησε με μεγάλη πλειοψηφία, την πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη και καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Παράλληλα ανέθεσε στον ιστορικό Κωνσταντίνο Φωτιάδη να τεκμηριώσει με επιστημονική έρευνα την υπόθεση της Γενοκτονίας. Δυστυχώς, κάποιοι μετέπειτα κυβερνώντες αρνήθηκαν να εκδώσει η Βουλή το 14τομο έργο του καθηγητή. Διότι κάποιοι στην Ελλάδα υμνούν τον Κεμαλισμό και καταγγέλουν το Ναζισμό, ενώ κάποιοι άλλοι θαυμάζουν τον Αδόλφο Χίτλερ και κατακρίνουν τον Μουσταφά Κεμάλ . Πρόκειται όμως για τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, αφού είναι γνωστό πως ο Μουσταφά Κεμάλ υπήρξε ο δάσκαλος του Χίτλερ, «το φωτεινό μου αστέρι» όπως συνήθιζε να λέει γι’ αυτόν, ο Αδόλφος.
Οι τρεις Γενοκτονίες που διέπραξαν οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί ήταν ενταγμένες σε μία και μόνη στρατηγική, την Ιδεολογία του Θανάτου. Ο ιστορικός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, που ξεκίνησε την έρευνα για την Ποντιακή Γενοκτονία στα αρχεία Υπουργείων Εξωτερικών ξένων χωρών, καθιέρωσε τη φράση «Άουσβιτς εν ροή», για να περιγράψει τις κεμαλικές θηριωδίες με τα «Τάγματα Εργασίας», τα διαβόητα «αμελέ ταμπουρού» και τις πορείες θανάτου, που χρησιμοποιήθηκαν ως μέθοδοι εξόντωσης των γηγενών λαών της Ανατολίας και έδωσαν το παράδειγμα για να συνεχίσει ο Χίτλερ τις θηριωδίες του.
Ο καθηγητής Ενεπεκίδης λίγο πριν πεθάνει αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια της έρευνάς του δύο Έλληνες πολιτικοί παρενέβησαν στον τότε υπουργό εξωτερικών της Αυστρίας Κουρτ Βαλχάιμ και μετέπειτα Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και ζήτησαν να εμποδίσει η κυβέρνηση της Αυστρίας τη συνέχιση της έρευνας ώστε να μην διαταραχθούν, τάχα, οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Όλα αυτά στα πλαίσια του ΝΑΤΟικού δόγματος της ακεραιότητας της Τουρκίας, που είναι υποτίθεται σύμμαχος χώρα. Ήταν η ίδια λογική που χάριζε τους Πομάκους της Θράκης στο Τουρκικό Προξενείο, έχοντας δήθεν οι Πομάκοι βουλγάρικη καταγωγή, άρα εχθρική, ενώ θα ήταν προτιμότερο να οδηγηθούν στις αγκάλες της «συμμάχου» Τουρκίας.

Πλησιάζει η ώρα για τη δικαίωση της Ιστορικής Αλήθειας, για τη δικαίωση της Φωνής των Λαών απέναντι στη βαρβαρότητα, για τη νίκη της Ζωής απέναντι στην ιδεολογία του θανάτου.
Εδώ έχουμε να σας κάνουμε δύο προτάσεις:
Η μία απευθύνεται στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, να οργανώσει ένα συνέδριο αφιερωμένο σε όλες τις Γενοκτονίες και ιδιαίτερα στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, του χρόνου την 19η Μαΐου. Συμβολικά θα μπορούσε το Πανεπιστήμιο και η πόλη μας να φιλοξενεί ένα τέτοιο συνέδριο.
Και μία δεύτερη πρόταση, προς το Δήμο Ιωαννιτών, ως υπεύθυνος για την ονοματοδοσία οδών, πλατειών κλπ: να τιμήσει τον Πόντο, με ονοματοδότηση χωριών, πόλεων και ιστορικών προσωπικοτήτων του Πόντου. Μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να είναι ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, ιστορική μορφή του Πόντου. Είναι αυτός ο οποίος στη συνέχεια, ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου επί Γερμανικής Κατοχής. Πρόκειται για μία προσωπικότητα που συνδυάζει την θρησκευτική με την εθνική διάσταση, που εναντιώθηκε και στον Κεμαλισμό αλλά και στο Ναζισμό.
Αν έρθουμε στο σήμερα, με άλλη κλίμακα και αν διευρύνουμε τον όρο της Γενοκτονίας, μήπως αυτό που υφίσταται ο Ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια είναι μια μορφή κοινωνικής γενοκτονίας; Στη σύγχρονη Ελλάδα δεν έχουμε πόλεμο με τανκς και όπλα, έχουμε το «οικονομικό χρέος», έχουμε τα «δελτία των οχτώ» και τον «Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή». Σήμερα δεν μας δολοφονούν, μας οδηγούν στην αυτοκτονία.
Η αναγνώριση των γενοκτονιών από το τουρκικό κράτος είναι μια αναγκαία προϋπόθεση σε μια κατεύθυνση αληθινής φιλίας των λαών και όχι της ψευδεπίγραφης ελληνοτουρκικής φιλίας. Ευτυχώς το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φωνές μέσα στην Ανατολία που αναζητούν την Αλήθεια .
Λαοί χωρίς μνήμη, λαοί που βασίζονται στο ψέμα είναι καταδικασμένοι από την Ιστορία. Διότι ο αγώνας των Λαών είναι ένας διαρκής αγώνας της Μνήμης ενάντια στη Λήθη.