ΘΛΙΨΗ και ΟΡΓΗ

του Γιώργου Γκόντζου

Θλίψη και οργή για την αριστερά.(εντάξει ,να μη τσουβαλιάζω όλα τα τμήματά της ,αλλά όσοι δεν θέλουν να τσουβαλιάζονται ας μιλήσουν επιτέλους).....Αθώες ανθρώπινες υπάρξεις ,μετανάστες,χάθηκαν στα νερά της Μυτιλήνης,αλλά αυτή τη φορά το ''θέμα'' δεν ευαισθητοποίησε, όπως επέβαλε το τραγικό περιστατικό,την αριστερά..Μια ,δυο ανακοινώσεις και πάμε παρακάτω...Εντάξει δεν έχω την απαίτηση από την συγκεκριμένη αριστερά της χώρας μας να ''μιλήσει'' για το, ΑΠΟ ΠΟΥ ,ΓΙΑΤΙ ,ΠΩΣ, έφτασαν αυτοί οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ στον τόπο μας... Θλίψη λοιπόν για την ανεπάρκειά της να αρθρώσει μια άποψη που να μην είναι απλώς''αντί'',αλλά να είναι στην ουσία ,ταξική, βαθιά ουμανιστική και όχι ηθικολογούσα,και να αναδεικνύει όλους τους ΕΝΟΧΟΥΣ αυτής της πολιτικής..και όχι μόνο αυτούς που χωρούν στις πρόσκαιρες πολιτικές της.Αλλά και οργή γιατί δεν είδα αυτή τη φορά όπως στο Φαρμακονήσι τα αντανακλαστικά της να εγείρονται...Αυτή τη φορά δεν υπήρχε βλέπετε η ΕΝΟΧΗ, όντως,εμπλοκή λιμενικών για να ακολουθήσουν όσα ΣΩΣΤΑ αναδείχτηκαν σε κείνο το τραγικό σκηνικό..Έτσι αυτή τη φορά δεν είδα συναισθηματικά ρεπορτάζ για γονείς που έχασαν τα παιδιά τους ,δεν άκουσα κλάματα για το βρέφος που χάθηκε,δεν έμαθα για τις τελευταίες στιγμές των τραγικών υπάρξεων..Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο για αυτό...Απλά να μεταφέρω ένα κείμενο με ευδιάκριτη νομίζω την προέκταση του..Στην ταινία μικρού μήκους του 1965 ,''Γράμμα από το Σαρλερουά''του Λάμπρου Λιαρόπουλου(όπως αναφέρεται στο βιβλίο ''Η ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ,της Χρυσάνθης Σωτηροπούλου)...'' ο ήρωας έχει συναίσθηση της κατάστασής του,των υπαρκτών προβλημάτων του καθώς και των αιτιών που τα δημιούργησαν.Ο ίδιος αναγνωρίζει:''Ανάθεμα που άνοιξαν οι δρόμοι και χωρίσαμε'',για να καταλήξει:''Κάποτε θα τελειώσουν όλα αυτά.Το Σαρλερουά θα ζει από τους δικούς του ανθρώπους και οι Έλληνες θα βρίσκουν το ψωμί στον τόπο τους.Και μόνο εμείς θα 'χουμε αφήσει εδώ τα νιάτα μας.Μακριά σου''..