ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Η ΟΜΑΔΑ " ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΥΤΟΠΙΑ " ΜΕ ΘΕΜΑ :ΤΗΝ "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ "

Aποσπάσματα από την εισήγηση του κου Μιχάλη Χαραλαμπίδη         όπως δημοσιεύονται στο προσωπικό του ιστολόγιο

 ( Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΩΔΩΝΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

Η ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΓΝΑΤΙΑ - ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ – ΚΑΡΝΑΓΙΑ – ΑΡΓΑΛΙΑ ΣΚΕΨΗΣ

ΟΧΙ ΚΩΜΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ «ΣΟΦΩΝ» - «ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ»

Το 1981 είχα δύο επιλογές. Η μια να συνεχίσω τις σπουδές μου στα ζητήματα της ανάπτυξης ακολουθώντας έναν δρόμο Πανεπιστημιακό. Η σχέση με την Νότια και την Κεντρική Αμερική με βοηθούσε πολύ σε αυτό. Ο άλλος ήταν να επιστρέψω στην Ελλάδα όπου ανοίγονταν ιστορικού τύπου διαδικασίες μεγάλων δομικών μεταρρυθμίσεων που θα καθιστούσαν την χώρα πρωταγωνιστή. Αυτή ήταν η προσδοκία μου. Ακολούθησα τον δεύτερο δρόμο και δεν μετανιώνω για αυτό. Διαμέσου και αυτού του δρόμου παρ’ όλη την πολεμική που υπέστην διαμόρφωσα μια αναπτυξιακή θεωρία για τους Ελληνικούς Τόπους και τις Περιφέρειες, για το σύστημα Ελλάδα συνολικά. Εκτός από το πολιτικό πεδίο η συμβολή αυτή, το κεφάλαιο αυτό περιέχεται στα βιβλία μου.

Πρόκειται για συνέχεια και ολοκλήρωση της κληρονομιάς των Κ. Καραβίδα, του Παπαναστασίου, του Πικιώνη. Γύρω από αυτούς διαμορφώθηκε μια αυτόχθονη διήγηση της Ελλάδας. Σε άλλους χώρους είναι έντονος ο μορφωτικός επαρχιωτισμός. Για αυτούς τους λόγους ιδιαίτερα μετά το 1974 αποδείχθηκαν όχι μόνο άγονοι αλλά και καταστροφικοί για την Ελλάδα.

Την συνέχεια της δουλειάς του Καραβίδα, του Παπαναστασίου συμβολίζει η αφιέρωση σε αυτούς του βιβλίου «Αγροφιλία».

Δυστυχώς είναι περιορισμένα κα φτωχά τα τμήματα σπουδών στα εγχώρια Πανεπιστήμια που αφορούν την ανάπτυξη. Εύχομαι το Νέο Πολυτεχνείο με έδρα τα Ιωάννινα να αναπτύξει αυτούς τους τομείς. Με αφορμή τις προτάσεις μου για τις νέες πόλεις είχα πολύ πλούσιες και έξυπνες συνομιλίες με ανάλογα τμήματα στην Ιταλία και την Γερμανία. Εδώ είναι καθυστερημένοι, ανεπαρκείς, επομένως φοβικοί.

Δεν θα αναφερθώ στην αναπτυξιακή παιδεία του πολιτικού προσωπικού των κομμάτων μη κομμάτων, συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευομένων. Η αφωνία και ο αναλφαβητισμός τους είναι εκκωφαντικός. Τα κενά αυτά δεν καλύπτονται με Ζάπεια ή με Σοφούς, επτά ή ένδεκα, όπως στο ποδόσφαιρο, που όριζε ο Σημίτης, ο ΣΥΡΙΖΑ προσφάτως.

Έχουμε ακόμη μια επιβεβαίωση της ομοιότητας αυτών των παρηκμασμένων γραφειοκρατιών της μεταπολίτευσης. Τελικά οι δεξιές και οι αριστερές νομενκλατούρες έχουν το ίδιο DNA. Θα τους συμβούλευα όμως να προσέχουν τις λέξεις. Ο Πλάτων έλεγε ότι σοφός είναι μόνο ο Θεός. Θα μπορούσαν λοιπόν, τόσο ο Σημίτης τότε, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, τις επιτροπές σοφών, να τις ονομάζουν Φιλοσόφων. Όπως λέει και ο Πλάτων. Εκτός εάν είναι Σοφοί. Σαράντα χρόνια όμως τώρα δεν είπαν κάτι σοφό, ούτε καν λογικό. 
Οι δρόμοι για την διαμόρφωση αναγεννητικών σχεδίων περνούν από Βήματα διαλόγου και προτάσεων όπως το δικό σας σήμερα. Από Εργαστήρια, Αργαλιά, Αλώνια, Καρνάγια Σκέψης και νέας Πολιτικής Παιδείας. 
Θα σας προτείνω ένα νέο επιστημονικό και πολιτικό αλφάβητο που θα μας καθιστά ικανούς ως άτομα, ως συλλογικότητες, ως θεσμούς να εφαρμόζουμε αναγεννητικές πολιτικές για την ύπαιθρο. Δυστυχώς το ανθρώπινο, το πολιτικό, το επιστημονικό κεφάλαιο των τοπικών και περιφερειακών θεσμών είναι φτωχό. 
Σήμερα όμως αναδεικνύονται οι πρωταγωνιστές, τα υποκείμενα, οι συνομιλητές της Αναγέννησης της Υπαίθρου. Δεν υπήρχαν στον προηγούμενο κύκλο. Θα ήθελα πριν να μείνω σε ορισμένες προτάσεις.

Πρώτη. Επαναφορά της πρότασης μου για την «Γαστρονομική Εγνατία» την αναλύω στο βιβλίο μου «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη». Την εφαρμόσαμε το 2004 στην Πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη. Μπορεί να γίνει στα Ιωάννινα.

Δεύτερη. Ο σχεδιασμός και η ανάδειξη της διαδρομής. «Από την Δωδώνη στον Όλυμπο». Είναι μεγάλος ο συμβολισμός, το κεφάλαιο της Δωδώνης. Είναι μεγάλη η οικονομία της Δωδώνης όπως της Επιδαύρου. Είναι κωμικές αλλά και κυνικές, βάρβαρου τύπου οι αναφορές στον Αλή Πασά. Επαναφέρουν κακές γενοκτονικές μνήμες. Μας θυμίζουν την πυραμίδα των κεφαλών των σφαγμένων Ελλήνων της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Πίνδου στο κέντρο της πόλης σας από τον γιο του.

Μου θυμίζουν τον Μπουτάρη που θέλει να δημιουργήσει οικονομία με σύμβολο τον ρατσισμό, τον Κεμάλ. Διαβάστε το κείμενο μου για «το Συμβολικό Κεφάλαιο» στο νέο μου βιβλίο.

Ο Οθωμανισμός, ο νεοοθωμανισμός, ο Αλής δεν βοηθούν στην παραγωγή και στην πώληση των προϊόντων. Αυτό πληρώνουν οι Αργυροχρυσοχόοι των Ιωαννίνων. Δεν ακολούθησαν τον δρόμο του πατριώτη τους, του Βούλγαρη. Μιλώ στο ίδιο κείμενο για αυτά, στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία».

Τρίτη. Θα πρότεινα στους κτηνοτρόφους της περιοχής, στον Μιχάλη Τζίμα* που είναι εδώ, στους τοπικούς θεσμούς ένα έξυπνο τριήμερο εκδηλώσεων, εκθέσεων, συζητήσεων, γαστρονομίας με θέμα: «Μεταμορφώσεις του Γάλακτος». Μπορεί να γίνει και στην Κρήτη. Να ξεκινήσουμε από την Ήπειρο. Θα είμαι μαζί σας εκτός των άλλων γιατί είναι ιστορικού τύπου η σχέση μου με την Ήπειρο. Από εδώ διέφυγα 22 ετών στην Ιταλία την περίοδο της δικτατορίας.

Τέταρτη. Η Αναγέννηση ενός τόπου είναι ζήτημα ατμόσφαιρας, αισθητικής, συμβολισμού. Ας στηθεί λοιπόν ένα γλυπτό μίας Αίγας σε μια όμορφη Πλατεία των Ιωαννίνων. Σκεφτείτε αυτό που σας προτείνω.

*Κτηνοτρόφος, γραμματέας Συνδέσμου. Ελληνικής Κτηνοτροφίας .

(Από την ομιλία του στα Ιωάννινα)

                            ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ 
                                              ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΓΝΑΤΙΑ

Χρόνια πριν μιλώντας με νέους ανθρώπους, νομίζω στην Νάουσα είπα το εξής: Καλό το διαδίκτυο αλλά θέλει και λίγο Μοσχοφίλερο ή Μαυροτράγανο. Συμπόσιο δηλαδή. Πάντοτε στους Αρχαίους επιστρέφουμε. Την ιστοσελίδα μου την ονομάζω Πόλις – Αγορά. Είναι σαφές ότι εκφράζει μια αντίληψη, μια στρατηγική. Είναι ένα μήνυμα.

Η εικονική Αγορά όμως πρέπει να γίνει φυσική Αγορά.

Με αφορμή την πρόταση μου για την Γαστρονομική Εγνατία θα έλεγα να την δημιουργήσουμε ηλεκτρονικά, εικονικά και στο επόμενο στάδιο Φυσικά. Όπως το 2003 και το 2004 στην Πλατεία Αριστοτέλους. Μπορεί να γίνει διαδοχικά στα Ιωάννινα, στην Αιανή, στις Αιγές, στην Καβάλα, την Ξάνθη, την Αλεξανδρούπολη. Εκ νέου στην Θεσσαλονίκη. Όπου υπάρχει η θέληση, η χαρά, το πάθος της δημιουργίας. Είναι μεγάλος ο αριθμός των νέων ανθρώπων, ορισμένοι είναι Φοιτητές, άλλοι Επιστήμονες, άλλοι Παραγωγοί που συνομιλούν με αυτές τις δημιουργικές και γόνιμες ιδέες.

Πίσω από την έννοια της δημιουργίας υπάρχει μια Θεωρία, μια Στρατηγική, μια Αντίληψη, ένα Πρότυπο, ένα Στυλ. Αυτοί μπορούν να χτίσουν την Γαστρονομική Εγνατία.

Το κλάμα, ο οδυρμός, η μοιρολατρία, ο μιμητισμός, η τυφλή και καταστροφική διαμαρτυρία δεν είναι χαρακτηριστικό των Δυναμικών Κοινωνιών.