Αναζητώντας ένα σχέδιο για τη χώρα .

Του Νίκου Ντάσιου 

Για να μην έχουμε αυταπάτες, το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών σε σχέση με την διαπραγμάτευση των όρων ομηρίας της χώρας στη «Γερμανική Ευρώπη» είχε ως πρακτικό αποτέλεσμα: α) την συνέχιση του Μνημονίου των Σαμαρά-Βενιζέλου, μέσω της επιτήρησης και της λήψης νέων μέτρων το επόμενο 4μηνο προκειμένου ν ανταποκριθούμε στις δανειακές μας υποχρεώσεις και β) την πιθανότατη σύναψης νέου Μνημονίου («συμφωνίας με τους θεσμούς») με νέα χρηματοδότηση και επιβολή επιπλέον μέτρων μετά το πέρας του 4μηνου εξαϋλώνοντας παντελώς το ήδη καταρρακωμένο κοινωνικό σώμα .Το βασικό εργαλείο επίτευξης της συμφωνίας έγκειται στην σύζευξη Δανειακής Σύμβασης και Μνημονίου και στην αποτροπή κάθε δυνατότητας διαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης δλδ των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας μας.

Οι Γερμανοί είναι προφανώς οι νικητές έως τώρα δεδομένου ότι μέσω του χρέους και με την απειλή της ασφυξίας του Τραπεζικού συστήματος και την επιστροφή σε Εθνικό Νόμισμα πέτυχαν: α) να υποχρεώσουν μια «αριστερή κυβέρνηση» να λάβει δυσβάστακτα μέτρα καταργώντας στην πράξη την δυνατότητα ύπαρξης αντιπολίτευσης σε μια αποικία –στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπως συνέβη παλαιότερα με την «λαϊκή δεξιά» του Σαμαρά., κ β) να παραδειγματίσουν τις αντιπολιτευτικές αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις σε χώρες όπως η Ιταλία , η Ισπανία η Γαλλία κλπ. ώστε να ευθυγραμμιστούν πλήρως με την πρωτοκαθεδρία του Βερολίνου.

Το αμέσως επόμενο διάστημα αυτό που θα επιχειρηθεί θα είναι το εγχείρημα της Πολιτικής Ενοποίησης της Ευρωζώνης υπό την Γερμανική Ηγεμονία μέσω του αυστηρού καταμερισμού εργασίας μέσω του χρέους και της καταστροφής όπου το έλλειμμα της περιφέρειας θα μεταφέρετε ως πλεόνασμα στο Βορρά, με κύριο αποδέκτη το Βερολίνο . Οι Γερμανοί ευελπιστούν στην επιτυχή έκβαση του σχεδίου τους εξασφαλίζοντας την αποδοχή των ελίτ των περιφερειακών χωρών, ιδιαίτερα της Γαλλίας, εκβιάζοντας σε άλλη περίπτωση με την αποχώρηση τους από την Ευρωζώνη στηριζόμενοι στην συμμαχία τους με τους δορυφόρους τους στα Ανατολικά οι οποίοι ήδη παράγουν πλεονάσματα για λογαριασμό τους. Σ αυτόν τον καταμερισμό η καλύτερη εκδοχή για την χώρα μας είναι αυτή μιας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης με τα χαρακτηριστικά τουριστικού θερέτρου για τους πλούσιους «Αρείους» και με πλήρη εκποίηση του δημόσιου πλούτου της…

Έναντι αυτής της ζοφερής εκδοχής του μέλλοντος μας απαιτείται μια σαφής στρατηγική και όχι επικοινωνιακές πομφόλυγες («μπαρουφολογίες»):

Α) η χώρα θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά σε όποιες Γερμανικές αντι-συσπειρώσεις έχουν δημιουργηθεί και πρόκειται να εκφραστούν πολιτικά το επόμενο διάστημα στο πλαίσιο των εκλογικών αναμετρήσεων σε Αγγλία , Ισπανία , Πορτογαλία κλπ με βασικό αίτημα το «κούρεμα» ή έστω την παράταση αποπληρωμής του χρέους με μείωση επιτοκίων. Στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το χρέος, θα πρέπει να καταγγελθούν τα υπερκέρδη της Γερμανίας μέσω της διαχείρισης του χρέους των χωρών της Ευρωζώνης από την αγορά ομολόγων και την διαφορά επιτοκίων. Επιπρόσθετο δικό μας όπλο σ αυτή την διαπραγμάτευση (όποτε γίνει) είναι η καταβολή των Γερμανικών αποζημιώσεων και του Κατοχικού Δανείου από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, το ύψος των οποίων πρέπει να προσδιοριστεί επακριβώς από τους Ελληνικούς θεσμούς.

Β) να ξεκινήσει άμεσα ο σχεδιασμός για την επιβολή ομολογιακού δανείου, εσωτερικού δανεισμού του Κράτους, που θα υποχρεώνει: την οικονομική ελίτ ( ιδιαίτερα όσους έχουν φροντίσει να εξάγουν τον πλούτο τους και δεν έχουν πληρώσει τίποτα τα χρόνια της κρίσης) αλλά και όλων ημών ανάλογα με το πραγματικό μας εισόδημα, που θα πρέπει να πάρουμε Κρατικά ομόλογα προκειμένου ν ανταποκριθούμε στην καταβολή των υποχρεώσεων μας το επόμενο διάστημα. Κάθε ενδεχόμενο χρήσης των εναπομεινάντων πόρων των λεηλατημένων απο το PSI, ασφαλιστικών ταμείων και των ταμείων των δημόσιων οργανισμών για την καταβολή των υποχρεώσεων μας θα οδηγήσει σε πλήρη μακρο-οικονομική κατάρρευση και πρέπει ν αποφευχθεί.

Γ) να εφαρμοστούν άμεσα –ήδη από χτες!!!- δύο βασικά σχέδια κάνοντας χρήση των εν δυνάμει διαθέσιμων πόρων (ΕΣΠΑ-Πακέτο Γιούνκερ κλπ): α) παραγωγικής ανασυγκρότησης - αμυντικής θωράκισης και β) δημογραφικής ανάκαμψης, με εφαλτήριο το νέο ρόλο του Κράτους. Ο νέος ρόλος του Κράτους ως του μόνου «εργαλείου» για την ανασυγκρότηση της χώρας προϋποθέτει: ριζική αποκέντρωση από την Αθήνα, πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς , δικαιοσύνη, σχεδιασμό νέων υποδομών και δικτύων, διαχείριση του δημόσιου πλούτου για το συλλογικό συμφέρον, συνεργασία με ιδιώτες και νέους συνεταιρισμούς πάνω σε εξειδικευμένα τοπικά και περιφερειακά παραγωγικά σχέδια ενδογενούς ανάπτυξης. Το Κράτος είναι το μόνο εργαλείο γιατί μόνο αυτού θα μπορούσε ν αποκατασταθεί η φορολογική και ασφαλιστική δικαιοσύνη μεταξύ εγχώριων παραγωγών και πολυεθνικών ή να συλληφθεί το λαθρεμπόριο, κάνοντας πράξη τον ανταγωνισμό σε μια οικονομία που λειτουργεί ως καρτέλ και άρα καταστρατηγεί κάθε εγχώριο παραγωγικό εγχείρημα εν τη γεννέση του. Μέσω του Κράτους θα μπορούσαν να επιβληθούν πρόστιμα για παραβίαση της εργατικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας κάνοντας πράξη την δυνατότητα ενός βιώσιμου οικολογικά και κοινωνικά παραγωγικού μοντέλου. Μέσω του Κράτους τέλος μπορούν να διασφαλιστούν διακρατικές συμφωνίες και συνεργασίες που θα έθεταν στην πράξη, ως αμοιβαίο συμφέρον και όχι ως ευχολόγιο και συναισθηματισμό την στρατηγική για τις νέες γεωπολιτικές συμμαχίες που έχει ανάγκη η χώρα: όπως πχ με την Κύπρο, την Αίγυπτο, τους Κούρδους, τα Βαλκάνια -Βουλγαρία, Σερβία και Ρουμανία-, την Ρωσία και την Κίνα. Και τις έχουμε ανάγκη διαισθανόμενοι (αντίθετα με όσους ευκόλως προτρέπουν σήμερα στην έξοδο της χώρας από τον Ευρωζώνη) τον θανάσιμο κίνδυνο απομόνωσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ήπειρο όταν θα έχει απέναντι της τον Οθωμανικό επεκτατισμό και τον εξτρεμιστικό Τζιχαντισμό….

Όλα τα παραπάνω έχουν μια βασική προϋπόθεση: την προετοιμασία του λαού μας προκειμένου να στηρίξει μια στρατηγική δύσκολη αλλά με προοπτική αλλάζοντας το μοντέλο ζωής και κατανάλωσης του. Υπερβαίνοντας επίσης τις ψεύτικες αντιθέσεις που καλλιεργούν οι καταρρακωμένες πολιτικές δυνάμεις της ύστερης μεταπολίτευσης: μνημόνιο- αντιμνημόνιο, αριστερά–δεξιά, ευρώ-δραχμή κοκ προκειμένου να δικαιολογούν την ύπαρξη τους….Ο λαός μας πρέπει να προετοιμαστεί για ένα μακράς πορείας εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα και για να τον φέρει εις πέρας απαιτείται γνώση της πραγματικότητας, νέος πατριωτισμός, πνευματική εγρήγορση και Εθνική Ενότητα.